بر اساس آخرین گزارش منتشر شده از شرکت تحقیق بازار IDC، جهان در سال ۲۰۲۳، برای فناوریهای شهر هوشمند ۱۸۹.۵ میلیارد دلار هزینه خواهد کرد.
این شرکت در این سرمایه گذاری بخشهایی را به عنوان بخشهای ارجح نامگذاری کرده است که عبارتند از انرژی در مناطق مسی و زیرساختها، ایمنی عمومی و حمل و نقل هوشمند. بر اساس این پیش بینی، بخشهای نام برده بالغ بر نیمی از هزینه های صرف شده در شهرهای هوشمند را طی سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ به خود اختصاص میدهند.
سرنا دا رولد، مدیر برنامه در گروه تحلیل و بینش مشتری IDC اظهار داشت: اگرچه سرمایه گذاریها در بخش شبکه هوشمند سهم زیادی از هزینه ها را در شهرهای هوشمند بر عهده دارد، اما رشد بسیار بیشتری را در بخشهای دیگر شاهد هستیم؛ بخشهایی مربوط به حمل و نقل هوشمند، ایمنی عمومی و دیجیتالی کردن که به شکلی روزافزون در مرکز پروژه های شهرهای هوشمند جهان به اجرا درمی آیند.
انتظار می رود این شرکت تحقیقاتی پنج مورد اصلی را عوامل اصلی هوشمندسازی شهرها در سال ۲۰۱۹ معرفی کند: شبکه هوشمند، نظارت تصویری ثابت، حمل و نقل عمومی پیشرفته، روشنایی هوشمند در فضای باز و مدیریت هوشمند ترافیک. اما به گفته این شرکت، سهم این بخشها در سرمایه گذاری تا سال ۲۰۲۳ کاهش نسبی خواهد داشت.
پیش بینی میشود برخی موارد به کار رفته در شهرهای هوشمند سریعترین رشد را در پنج سال آینده داشته باشند، مانند اتصال وسیله نقلیه به همه چیز (V2X)، تکنولوژی همزاد دیجیتال و پوشیدنیها.
سنگاپور، پیشرو در این سرمایه گذاری
به گفته IDC، در سرتاسر جهان، سنگاپور به دلیل پروژه Visual Singapore برترین سرمایه گذار جهان در استفاده از تکنولوژیهای شهر هوشمند باقی خواهد ماند. نیویورک سیتی امسال رتبه دوم را به خود اختصاص میدهد و سپس به ترتیب توکیو، لندن، بیجینگ و شانگهای خواهند بود. هزینه صرف شده برای پروژه های شهر هوشمند در این شهرها در سال ۲۰۲۰، یک میلیارد دلار پیشی خواهد گرفت.
ایالات متحده، غرب اروپا و آفریقا (MEA) با میانگین رشد سالانه ۲۱ درصد، سریعترین رشد را در سرمایه گذاری شهرهای هوشمند خواهند داشت.
یکی از بزرگترین پروژه های تجاری و معماری اروپا، تجهیز بندر Praski است که ۳۸ هکتار مساحت دارد و در قلب پایتخت لهستان (وارسا) واقع شده است. این پروژه وسعتی بیش از ۱۶۰ هزار متر مربع منطقه مسی و ۱۹۰ هزار متر مربع مرکز اداری دارد. بخش های دیگری نظیر مراکز فروش، هتلها و رستورانها، فضاهای سبز بزرگ و پارکینگها نیز جزو پروژه بندر Praski هستند.ایجاد محیطی امن و ایمن برای زندگی، کار و استراحت، هدف اصلی اجرای این پروژه بود. به همین منظور دوربین مداربسته بوش و فناوریهای سیستمهای حفاظتی بوش برای این پروژه انتخاب شدند تا راهکارهای یکپارچه شامل سیستمهای تشخیص حریق، نظارت تصویری و سیستم مدیریت ساختمان در این شهر به اجرا درآید.
شاید بارها نام دستگاههای DVR و NVR را شنیده باشید اما این بین نام HVR درسیستمهای دوربین مداربستهکمی غریب به نظر می رسد. اچ وی آر مخفف کلمات HIBRID VIDEO RECORDER میباشد . HVR دستگاههی ما بین DVR و NVR است که توانایی این را دارد که کار هر دو این دو را انجام دهد. البته محدودیتهایی نیز دارد که نمی توان این دستگاهها را در حیطه آنالوگ یا آی پی حرفه ای دانست.
اما با تمام این حرفها HVR در نوع خود دستگاهی بی نظیر است که قادر است هم زمان چند کانال ورودی آنالوگ و چند کانال آی پی را هم زمان ضبط کند و تصاویر را به صورت زنده به نمایش در آورد. البته مشاهده چند کانال با دوربین های IP مگاپیکسلی و چند کانال دوربین آنالوگ تی وی لاینی در یک صفحه ممکن است تفاوت این دو را بیش از پیش نمایان کند جلوه ی جالبی نداشته باشد ، زیرا با تبدیل آنالوگ به دیجیتال با کیفیت ترین دوربین آنالوگ در بهترین شرایط می تواند رزولوشنی به اندازه 0.4 مگا پیکسل ارائه نماید که قابل قیاس با دوربیسن 1 مگا پیکسلی نخواهد بود.
مهمترین عاملی که می تواند مشتریان را به سمت HVR بکشاند قیمت مناسب آن است که تقریبا نصف هزینه یک سیستم IP کامل و دو برابر سیستم آنالوگ کامل می باشد و مصارف این نوع دستگاه در شرکتها و فضاهای کوچک است که نیاز به دوربینی دارند که بتواند یک مکان را بسیار با کیفیت دریافت نماید.
از جمله محدودیتهای HVR تعداد محدود دوربین های آی پی و محدودیت در نوع این دوربینها می باشد که در برخی از این دستگاهها فقط می توان دو دوربین ای پی با رزولوشن محدود به دستگاه متصل نمود.
این مقاله قسمت دوم حرکتهای نظارت تصویری از نگاه کارشناسان مختلف صنعت سیستمهای ایمنی و حفاظتی است. در قسمت اول حرکتهای کلی صنعت را مورد بررسی قرار دادیم. حرکتهایی از قبیل حرکت مداوم به سمت سیستمهای IPو اینکه شرکتها چه اقداماتی را صورت دادهاند تا از کاربران گسترده کنونی ابزارهای آنالوگ پشتیبانی کنند. در قسمت دوم این مقاله به بحث پیشرفتهای حاضر در فنآوری تصویربرداری با وضوح بالا، توسعه موارد جنبی و آینده ثبت و ذخیرهسازی تصاویر ویدئویی میپردازیم.
در طول سالیان گذشته، در مورد دوربینهای وضوح بالا، رقابت سختی در صنعت نظارت تصویری درگرفته است. تنها همین چند سال قبل، فقط تعداد کمی از فروشندگان بودند که دوربینهایی با قابلیتهای تصویربرداری مگاپیکسل بالا عرضه میکردند. هم اکنون وضوح تصویری HDبه گزینهای معمول تبدیل شده و برخی شرکتها، دوربینهایی عرضه کردهاند که وضوح تصویری بالای 40 مگاپیکسل دارند.
همچنین پیشرفتهای زیادی در سالهای قبل در زمینه موارد جنبی صورت گرفته است. قابلیتهایی از قبیل ذخیرهسازی و قابلیتهای آنالیز تصویری که زمانی تنها بر روی سرور انجام میشد، اکنون دیگر درون خودِ دوربینها صورت میگیرد.
آیا بازار به نقطه مناسبی از وضوح تصویری رسیده است؟ پیشرفتهای قابلیتها و موارد جنبی و ذخیرهسازی درون خودِ دوربین چه تأثیراتی بر روی تحقیقات و توسعه سالهای آینده خواهد داشت؟ در نمایشگاه و کنفرانس ASISکه در ماه سپتامبر در شیکاگوی ایالات متحده برگزار شد، خبرنگار یکی از سایتهای معتبر صنعت سیستمهای ایمنی و حفاظتی گفتگویی را با کارشناسان صنعت در این باره انجام داد که در ادامه این مقالات را از نظر میگذارنیم.
آیا میزان وضوح تصویر مورد نیاز بخشهای مختلف تثبیت شده یا اینکه در سالهای آینده با میزان مگاپیکسل بالاتر روبرو خواهیم بود؟
این مقاله قسمت اول از حرکتهای نظارت تصویری از دیدگاه چندین کارشناس صنعت سیستمهای ایمنی و حفاظتی است. در این قسمت از این مقاله که در این شماره به چاپ میرسد، چندین حرکت در صنعت را مورد بررسی قرار میدهیم، حرکت مداوم به سمت سیستمهای IPو شبکهای و این که شرکتها چه تمهیداتی را اندیشیدهاند تا از گروه بسیار وسیع کاربران ابزارهای آنالوگ پشتیبانی به عمل آورند.
در طول دهه گذشته حرکتی آرام و یکنواخت در زمینه تکامل نظارت تصویری وجود داشته است. چیزی که زمانی نسبتاً امری بسیار ساده بود و شامل تنظیمات ساده کابل کواکسیال از دوربین به نمایشگرهای مداربسته و دستگاههای VCRمیشد، با قابلیت اتصال شبکهای و قدرت روزافزون در زمینه پردازش تصویری متحول گردیده است.
در نتیجه این روند صنعت به این شکل شده، چیزی که زمانی یک حسگر امنیتی بیمصرف بود، به ابزاری هوشمند تبدیل گردیده که به مدیران حفاظت و امنیت، دادههایی مناسب ارائه میکند. در نتیجه آنها میتوانند در مقابل خطرات از این ابزارها استفاده کنند و پس از روی دادن اتفاقات مختلف، به بررسی آنها بپردازند. این امر در بسیاری از قابلیتهای آنالیز تصویری امروزی، ارائه شده توسط محصولات ویدیویی، در هر دو سطح نرمافزاری و سختافزاری قابل مشاهده است. همچنین این امر را میتوان در بسیاری از دوربینهای وضوح بالای عرضه شده در بازار حال حاضر دید.
علیرغم این پیشرفتهای فنآوری و نقطه عطف در فروش تجهیزات تصویری IPو شبکهای (حداقل بر حسب درآمدها)، این واقعیت همچنان وجود دارد که تجهیزات آنالوگ هنوز هم در بسیاری از مکانها مورد استفاده هستند و حجم وسیعی از سهم بازار آینده را نیز در اختیار خواهند داشت.
با توجه به این مسئله آینده ابزارهای آنالوگ و شبکهای به چه صورت خواهد بود؟ یکی از سایتهای معتبر صنعت سیستمهای ایمنی و حفاظتی در کنفرانس ASISدر شهر شیکاگو با گفتگویی با کارشناسان صنعت این مسائل را مورد بررسی قرار داد.
در عمق اقیانوسها و دریاهای جهان شبکهای از کابلهای زیرآبی وجود دارد که در کمال سکوت، دورافتادهترین بخشهای جهان را به اینترنت متصل میکند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حدود 95 درصد از اینترنت مورداستفاده روزانه از طریق این خطوط با ضخامت 5.08 سانتیمتری منتقل میشود و اکنون بیش از 804 هزار و 700 کیلومتر کابل زیر آب وجود دارد.
شرکت TeleGeography واقع در واشنگتن، تمامی کابلهای موجود را روی یک نقشه تعاملی طراحی کرده تا مالکان شبکهها، نقاط فرود آنها روی خشکی و میزان بسط کابلها را آشکارسازی کند.
بنا بر اعلام کمیته بینالمللی حفاظت از کابل»، در سال 2006، کابلهای زیرآبی فقط یک درصد ترافیک اینترنتی را حمل میکردند و این رقم ظرف هشت سال، 94 درصد افزایش یافت.
از سال 2012 نیز میزان کابلهای زیرزمینی تقریبا از 150 به 285 کابل رسید و از این رقم، 263 کابل هماکنون مورد استفاده هستند و 22 مورد نیز تا پایان سال 2015 آغاز به کار خواهند کرد.
در ابتکار شرکت امریکایی، با انتخاب یک کابل روی نقشه یا از میان فهرست کابلهای زیرزمینی، جزئیات کابل مطلوب مانند نام، تاریخ نصب، طول، مالکان، وبسایت و نقطههای فرود آن روی خشکی ارائه میشود.
پژوهشگران
مایکروسافت آسانسورهای هوشمندی را طراحی کردهاند که میتواند حدس بزند آیا فردی که
در نزدیکی ایستاده است قصد سوار شدن دارد یا خیر؟
این پژوهشگران برای دستیابی به
فناوری یاد شده نخست، دوربینی را در یک دستگاه کینکت تعبیه کرده و آن را در قسمت
سقف آسانسور نصب نمودند و برای مدت چندین ماه رفتار افرادی که سوار آسانسور میشدند
را با آنهایی که تنها از کنار درب آسانسور عبور کرده و به قسمت دیگری از ساختمان
میرفتند مقایسه نمودند.
در مرحله بعد
دادههای گردآوری شده در اختیار نوعی سیستم هوش مصنوعی قرار داده شد و سیستم یاد
شده نیز به خود یاد داد که رفتار افرادی که قصد سوار شدن دارند را از رفتار دیگر
افراد تشخیص دهد و طولی نکشید که آسانسور قادر شد ذهن افراد را بخواند و با تشخیص
رفتار افراد خود به خود دربهای آن باز میشد.
سرپرستی این پروژه را اریک
هورویتز بر عهده داشت که از مدیران آزمایشگاه تحقیقاتی مایکروسافت در ردموند
واشنگتن است. تیم آقای هورویتز مرحله دوم این پروژه را آغاز نموده تا با تحلیل
تعاملات افراد و آسانسور به اطلاعات بیشتری دست پیدا کند.
البته یادمان
باشد که پیشبینیهای این آسانسور هوشمند 100 درصد هم دقیق نیستند و به همین دلیل
چنانچه فردی در مورد سوار شدن تردید داشته باشد درهای آسانسور مرتبا باز و بسته
میشوند چراکه آسانسور نمیتواند رفتار صحیح را حدس بزند. پیش بینی میشود که در
آینده نزدیک فرد بتواند با حرکت دادن دستان یا سر خود به نشانه تأیید به آسانسور
القا نماید که قصد سوار شدن را دارد و یا بالعکس به آن بگوید که نه، صرفا میخواهد
از کنار آن رد شود و قصد سوار شدن را ندارد.
اما نباید انتظار داشته باشید که در
آینده نزدیک با چنین آسانسوری روبرو شوید هرچند که به گفته آقای هورویتز تاکنون
کمپانیهای آسانسور سازی فراوانی برای دریافت این تکنولوژی و نصب آن روی آسانسورهای
تولیدی خود ابراز علاقهمندی کردهاند. آقای هورویتز هدف از ساخت اینگونه محصولات
را بهتر کردن دنیا برای بشر و استفاده از هوش و نبوغ بشری در ابزارهای الکترونیکی تولیدی
آنها اعلام نمود. وی پیشبینی کرد که در آینده نزدیک هر انسان نوعی دستیار هوشمند
خواهد داشت که در تمامی ابزارهای دیجیتالی وی قرار دارد و درباره وی یاد می گیرند.
درباره این سایت